(*الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ)/ آن کسان که در توانگری و تنگدستی انفاق می کنند و خشم خويش فرو می‌خورند و از خطای مردم در می‌گذرند و خدا نيکوکاران را دوست دارد.«آل عمران 134»